!!! VERGEET HET BIJBEHORENDE FOTO ALBUM NIET TE BEKIJKEN !!!

Dag 1

De eerste dag van mijn reis naar Jakarta begon op school. Ik vloog om 12:45 maar moest gewoon naar school van 7:00 tot 9:30. Ik vloog vanaf Malang airport naar Soekarno Hatta airport (Jakarta), een vlucht van net iets meer dan een uur. Eenmaal aangekomen in Jakarta heb ik een taxi naar mijn hotel genomen om vervolgens eerst maar wat rond te kijken in de buurt. Mijn hotelkamer zat op de 36^e verdieping van het hotel dus ik had een magisch uitzicht, vooral in de avond. Ook had het hotel een zwembad en bubbelbaden op de 7^e en 1^e verdiepingen. De locatie was ook ideaal: midden in het centrum van Jakarta. Wat ik betaalde voor 4 nachten? €50 als ik het me goed herinner. Ondertussen was het ook alweer etenstijd dus ben ik op zoek gegaan naar typisch Javaans eten, en wat ik tegen kwam, kwam me bekend voor. Allereest had ik een vers bao broodje gekocht. Dat staat in Nederland bekend als bakpao broodje. Daarna kwam ik een kraampje tegen die verse Satay & saus kacang. Dit bleek dus Indonesische kipsaté met pindasaus te zijn. Voor een bord vol rijst en saté betaalde ik 25.000 rupiah (€1,50). Na dit straatdiner ben ik teruggegaan naar het hotel om te zwemmen en te chillen in het bubbelbad.

Dag 2

De tweede dag begon rond een uur of 9: eerst even ontbijten bij een soort koffiebar naast het hotel. Vervolgens had ik gepland om naar het nationale monument van Indonesië (Monas Tower) te gaan om daarna door te gaan naar het nationale museum en de nationale galerij. Bij de Monas tower eerst een uurtje rondgelopen en wat foto’s gemaakt om vervolgens voor 15.000 IDR (€1) naar binnen te gaan. Hier werd ik dus voor het eerst getest op corona virus door middel van een thermometer op m’n voorhoofd. Ook moest ik door een metaaldetector en werd mijn rugtas gecontroleerd voordat ik naar binnen mocht. Na wat wachten kwam ik eindelijk aan op de top van de 132 meter hoge toren. Het uitzicht was erg mooi maar het was wel druk op de het uitkijkplatform.

Na de Monas Tower vervolgde ik mijn weg naar het nationale museum van Indonesië. Voordat ik naar binnen kon gaan werd ik aangesproken door een gids die mij de hele stad kon laten zien. Zijn prijs voor de tour door de stad was omgerekend €135,-… dat is natuurlijk veel te veel voor zo’n arme student als ik. Na wat onderhandelen kwamen we tot het bedrag van 1 miljoen IDR – ongeveer €70. Niet slecht al zeg ik het zelf. Wat ook wel erg handig was is dat de gids Nederlands sprak omdat hij in Venlo heeft gewoond. Een van zijn klanten was dan ook Foppe de Haan, met wie hij op de foto was geweest.

De eerste activiteit van de tour was het oude Batavia waar nog veel gebouwen uit de Nederlandse tijd staan. Daarna een typische lunch in een klein restaurantje en vervolgens een bezoek aan een wayang kunstenaar. Wayang poppen zijn die bekende handspeelpoppen. De volgende stop van de tour was bij de oude haven van Jakarta. Hier zag je nog het een en ander uit de VOC-tijd. Ook, hebben we vanuit de haven een kort boottochtje op de oceaan gemaakt in een superklein, krakkemikkelig bootje waarvan de motor de hele tijd uitviel. Na de boottocht mochten we ook nog even aan boord komen aan een van de gelegen vrachtschepen in de haven. Deze vrachtschepen zijn nog volledig van hout. Het personeel op zo’n schip bestaat uit 2 kapiteins en 15 andere werknemers. Deze 15 zeelieden moeten soms ook het vrachtschip vooruit roeien in geval van een kapotte motor wat eigenlijk iedere reis wel gebeurt, echt gestoord als je het mij vraagt hahah. Na het bezoek aan de haven, stapten we uit bij een wijk die ‘’the flooded village’’ wordt genoemd. De wijk heeft zijn naam te danken omdat bij iedere overstroming van de stad, deze wijk als eerst de lul is. De huizen waren allemaal in een slechte staat en het stonk behoorlijk. Na het bezoek aan het overstroomde dorp hebben we de tuktuk richting Chinatown genomen. In Chinatown staat de grootste en oudste boeddhistische tempel van Jakarta. Vervolgens zijn we naar een traditionele Chinatown markt gegaan. Je kon hier terecht voor rijst en wortel maar ook voor vogeltjes en zelfs schildpadden.

Na Chinatown zijn we in de taxi gesprongen richting de grootste moskee van Zuidoost-Azië en de 3^e grootste moskee van de wereld (Istiqlal mosque). Tijdens het Suikerfeest komen hier ongeveer 200.000 moslims samen. Ik kreeg hier ook een tour maar moest me wel omkleden want mijn korte broek is een belediging voor Allah. Ik kreeg een soort jurk die ik aan moest doen want dat mag dus blijkbaar wel van Allah (het zal allemaal wel hahah). Na het bezoek aan de moskee, brachten we een bezoek aan de grootste kathedraal van het land. Deze twee gebouwen staan recht tegenover elkaar om te religieuze tolerantie van het land te onderstrepen. De kathedraal vond ik niet zo heel bijzonder want ik heb wel vaker een kathedraal bezocht. Het laatste onderdeel van de tour was de Skye bar. Dit is een luxe lounge op de 56^e verdieping van een hotel midden in het duurste gedeelte van de stad. Dit was wel een erg dure toko. In iedere hoek zag je overal beveiligers staan. Veel bekende mensen bezoeken deze lounge dan ook. Het minimale bedrag dat je moet besteden was 250.000 IDR (€15) wat echt heel veel is hier. Ik was allang blij dat ik na zo’n lange dag een biertje kon doen. En nog een. En nog een. Na de Skye lounge ben ik nog even naar het grootste winkelcentrum van de stad geweest, Grand Indonesia, om vervolgens terug te gaan naar het hotel om weer af te koelen in het zwembad en dan om 1:00 eindelijk naar m’n bed te gaan. Een flinke dag dus van 09:00 tot 01:00 (16 uur activiteiten, slenteren en foto’s maken)

Dag 3

Ondanks de lange voorgaande dag, werd ik alweer om half 8 wakker. Dit komt vooral door het weer. Rond deze tijd is het al 28-30 graden hier. Mijn ontbijt bestaat uit een banaan en Yakult. Rond 9:00 vertrek ik richting Museum Nasional wat eigenlijk het Rijksmuseum van Indonesië is. De entree is 10.000 rupiah, ongeveer €0,80. Ik had een goede timing want dit was de eerste dag van een nieuwe extra expositie van de beste kunstenaars van het land. Erg indrukwekkend. Hierna ging ik dan door naar het echte museum die was verdeeld over 4 verdiepingen, en iedere etage weer zijn eigen thema’s zoals transport, technologie, en de nationale schatkamer. Wat me het meeste bij is gebleven was het verhaal van Prince Diponegoro. Een nationale held waarvan zijn verhaal zomaar een nummer van Sabaton had kunnen zijn. Toen ik zijn naam opzocht, zag ik een foto van een standbeeld, en verdomd, datzelfde standbeeld had ik de vorige dag gefotografeerd toen ik de Monas Tower bezocht, niet wetende dat het diezelfde Price Diponegoro was. Helaas mocht ik geen foto’s maken in de schatkamer waar ik dit verhaal tegen kwam. Na het bezoek aan het nationale museum was ik van plan om naar de nationale galerij van Indonesië te gaan. Dit was een kilometer of 3 bij het nationale museum vandaan. Maar eerst was het tijd voor de lunch: ik bestelde mijn Indonesische favoriet, mie goreng. Eenmaal aangekomen bij de nationale galerij kwam ik erachter dat het werd gerenoveerd en dus gesloten was. Eigen schuld, dikke bult, had ik maar wat meer research moeten doen. Toen besloot ik om maar weer terug te gaan naar het hotel, ik was immers nog helemaal kapot van de vorige dag. De rest van de dag alleen maar een beetje in het hotel gehangen. Als avondeten wou ik graag een keer iets testen. Ze zeggen namelijk dat overal ter wereld de Big Mac van McDonald’s precies hetzelfde smaakt. En ja hoor, hij smaakte inderdaad hetzelfde, al was de rest van het menu compleet anders met heel veel rijstgerechten. Einde van dag 3.

Dag 4

Ik werd pas laat wakker omdat ik een verschrikkelijk slechte nacht had gemaakt. Ik had geen honger en voelde me totaal niet lekker. Dit werd een rustig dagje. Na wat onderzoek op google kwam ik erachter dat ik weleens een zonnesteek heb op kunnen lopen op de 2^e dag. Geen gekke gedachte met 16 uur activiteiten in de volle zon bij temperaturen van 35+ graden. Of was het uitdroging geweest? Geen idee, maar wat ik wel wist is dat ik de hele 4^e dag in m’n bed heb doorgebracht omdat ik me zó beroerd voelde. Het enige wat ik voor de rest heb gedaan is de koffer ingepakt omdat ik morgen weer terugvlieg naar Malang.

Dag 5

Ik voelde me nog steeds beroerd maar ik moest toch echt om 6:00 mijn bed uit als ik mijn vlucht wou halen. Het was ongeveer een uur rijden naar het vliegveld maar met alle files die eigenlijk altijd, overal, in de hele stad zijn, vertrok ik toch maar ruim van tevoren. Eenmaal op het vliegveld was ik binnen mum van tijd bij de juiste gate en had nog 2 uur over. We zijn netjes op tijd vertrokken en ik zou met anderhalf uur weer geland zijn in Malang. Tot mijn verbazing waren we na 2 uur vliegen nog steeds niet geland. Er bleek een storm te zijn waardoor het onmogelijk werd om te landen. Na 3 mislukte pogingen besloten de piloten om door te vliegen naar Bali, wat weer een uur verder was. Eenmaal geland op Bali, moesten we tanken wat weer 2 uur kostte. Dit was uiteraard niet helemaal hoe ik mijn eerste keer op Bali had voorgesteld hahah… Na het tanken gingen we weer richting Malang waar het nog steeds stormde. Dit was echt fucking spannend. En ja, deze bewoording was in dit geval gerechtvaardigd. Ik besloot om maar een goede harde rockplaat te luisteren zodat, mochten we de storm niet overleven, ik in ieder geval met goede muziek ten onder zou gaan. Gelukkig konden de piloten ons netjes op de landingsbaan krijgen (na 5 uur vertraging van een vlucht van anderhalf uur!). Nog even de taxi naar huis en de Jakarta trip was dan echt tot een einde gekomen.

!!! VERGEET HET BIJBEHORENDE FOTO ALBUM NIET TE BEKIJKEN !!!